Een dag gaat voorbij…

Dinsdag 24 maart 2020

De zon verlicht het toetsenbord van mijn laptop. De hond ligt tegen mijn voeten genesteld. Zojuist een kop thee ingeschonken. Muziek speelt zacht op de achtergrond. Mijn uitzicht bestaat uit de mailbox van mijn werk en mijn gsm…

Het is stil op straat. Af en toe loopt er een hond voorbij die zijn baasje uitlaat. De viervoeter loopt minimaal 1,5 meter voor het baasje, slimme hond. Ik zie 2 duiven dicht bij elkaar in de boom zitten. Zij hebben waarschijnlijk het nieuws nog niet gehoord.

Ik krijg een aantal telefoontjes van collega’s. Leuk om ze te spreken. De gesprekken rond de koffieautomaat zijn nu verschoven naar gesprekken met koffie in de huiskamer. Het maakt niet uit, ook dit werkt goed.

Zojuist het nieuws gelezen. Het aantal besmettingen is met 811 gestegen naar 5.560. Het aantal doden is met 63 opgelopen naar 276. Het maakt me wat melancholisch, onwerkelijk. Wij zijn acteurs geworden in een foute film. Gelukkig bestaat het decor van de film hoofdzakelijk uit prachtige lentekleuren.

Tijd om de benen te strekken, aldus de honden. Het wordt een rondje park. Geen straf, het park is mooi, net zoals het weer. De wind is koud, de zon schijnt vrolijk en de lucht is blauwer dan blauw. Ik voel me rustig, maar ook wat vreemd. De regels zijn, ook in Nederland, strakker aangetrokken. #houdafstand. Hoeveel is 1,5 meter? Welke tegenligger gaat er als eerste opzij om de verplichte afstand aan te houden? In ons geval bepalen de honden wie er het eerste opzij stapt, zij zijn dat in ieder geval niet. De treurwilgen in het park staan er prachtig bij. Zouden zij treuren? Nee, zij Zijn gewoon.

Ik moet denken aan een stuk tekst die ik ooit heb geschreven:

De bloem bloeit
Zonder hoop
Zonder doel
Zonder verzet.

De bloem bloeit
Het is goed zoals het is
Hier
Nu
Perfectie in het niets.

De bloem Is, zoals Ik Ben

En bloeit…

En zo gaat er weer een dag voorbij.
Een dag waarbij het aantal besmettingen en slachtoffers weer is opgelopen. Een dag waarbij mijn heimwee naar het onbekende is toegenomen.
Een dag waarbij ik enorme waardering voel voor iedereen die hulp verleent op wat voor manier dan ook.
Een dag die me weer stukje dichter bij mezelf heeft gebracht.