Als ik door de bossen van Oisterwijk wandel, heb ik vaak het gevoel dat ik van het ene in het andere schilderij terecht kom. En telkens is het schilderij weer anders belicht. Als kers op de taart wordt het kunstwerk afgemaakt met een sausje ‘Ã la saison’. Mijn camera draait niet voor niets regelmatig overuren.
De ene keer heb ik meer oog voor het schilderij om me heen dan de andere keer. Soms bestaan de penseelstreken uit niet meer dan het bospad dat ik bewandel en wordt het roodborstje of de boom niet mee geschilderd. Dat die honden zichzelf niet kunnen uitlaten… Er is ook een ander uiterste. Ik kan rondlopen met arendsogen die elke millimeter afstruinen op zoek naar het perfecte plaatje. ‘Kijk een buizerd… oh mooi die spiegeling van de boom in het water… even omlopen om te kijken of de aalscholvers hun vleugels aan het drogen zijn, maar dan loop ik die mooie paddenstoel voorbij…’ Hier verlies ik de schoonheid van het gehele plaatje uit het oog, maar heb ik wel de details in het oog. Dat is een keuze.
Hoe dan ook, de natuur blijft gewoon zichzelf en laat geheel aan de eventuele toeschouwer over of hij / zij oog voor haar heeft. De natuur maakt zich daar totaal niet druk om. Zij blijft passioneel met haar penseelstreken de meest ideale composities maken. De weergoden zijn haar metgezel en zorgen voor een geschikte filter.
Mijn uitdaging is om de uiteindelijk gemaakte foto te personaliseren met de sfeer die ik voelde op het moment van de klik. Een schilderij met een personal touch.
Natuur of geen natuur, schilderachtig of niet…. Er valt weinig schilderij te bewonderen als je aan het einde van een lange wandeling er achter komt dat je gsm nergens te vinden is. Dan zit er niets anders op dan dezelfde route terug te lopen en je ogen volledig te richten op het pad. Om je heen kunnen aalscholvers de tango dansen of olifanten oefenen voor de Voice of Holland… Het enige waar je op gefocust bent is het terugvinden van je gsm. Sorry olifant, het zal vast mooi geweest zijn.
Eind goed al goed, de gsm is teruggevonden. Ik had em gewoon niet meegenomen, nou ja ‘doet ie anders nooit’.. Morgen weer een dag, aan mij de keuze welk schilderij ik ga bewonderen… of niet…
We make our choises, then our choises make us
Mijn reis 🌸 